Tritum est perire quod facis ingrato.
De rustico et colubro
Rusticus repertum in nive colubrum frigore prope enectum domum tulit, abiecit ad focum. Coluber ab igni vim virusque recipies deinde flammam non ferens omne tugurinum sibilando infecit. Accurit rusticus correpta sude, verbis verberibusque cum eo iniuriam expostulat. „Num hanc referat gratiam? Num vitam erepturus sit illi, qui vitam ipsi dederit?“
Morale:
Fit interdum, ut obsint tibi, quibus tu profueris, et male de te mereant ii, de quibus tu benen sis meritus.[2]Následující bajky nejsou přepsány, neboť nejsou přeloženy do češtiny: De apro et asino, De mure urbano et mure rustico, De aquila et cornicula, De corvo et vulpecula, De leone senectute confecto, De cane et asino
[A2v]číslo strany rukopisu[A3r]číslo strany rukopisuDe leone et mure
Leo aestu cursuque defessus sub umbra fronde super viridi quiescebat. Murum autem grege tergum eius percurrente experrectus unum e multis comprehendit. Supplicat captivus, indignum se esse, cui leo irascatur, clamitat, reputans ille in nece tantillae bestiolae nihil esse laudis captivum dimittit. Nec vero ita multo post leo forte dum per saltum currit, incidit in plagas. Rugire licet, exire non licet. Rugientem miserabiliter leonem mus audit, vocem agnoscit, repit in cuniculos, laqueorum quaerit nodos, quaesitos invenit, inventos corrodit, leo e plagis evadit.
Morale:
Haec fabella suadet potentibus clementiam. Etenim ut sunt res humanae instabiles, egent interdum ipsi potentes ope humillimorum. Quare vir prudens, et si potest, timebit vel ulli hominum nocere. Qui autem non timet nocere[3]v tisku chybně inf. praes pas. „noceri“ alteri, valde desipit. Quid ita? Quia etsi iam potentia fretus neminem metuis, forsan olim erit, ut metuas. Constat enim evenisse claris magnisque regibus, ut vilium homuntionum vel gratia indiguerint, vel iram metuerint.
De milvo aegroto
Lecto decumbebat milvus. Iam ferme moriens matrem orat precatum ire deos. Mater respondet nil opis illi sperandum
