De vulpecula et ciconia
Vulpecula vocarat ciconiam ad coenam. Obsonium in mensam effundit, quod, cum liquidum esset, ciconia frustra rostro tentante, vulpecula lingit. Abit elusa avis pudetque pigetque iniuriae. Post plusculum dierum redit, invitat vulpeculam. Vitreum vas situm erat plenum belli obsonii. Quod quidem vas cum esset arcti gutturis, vulpeculae obsonium licuit videre et esurire, gustare non licuit. Ciconia rostro facile exhausit.
Morale:
Risus risum, iocus iocum, dolus dolum, fraus meretur fraudem.
De lupo et capite picto
Lupus in officina sculptoris caput humanum repertum versat, miratur sentiens (id quod erat) nihil habere sensus. „O, pulchrum,“ inquit, „caput. Est in te artis multum, sed sensus nihil.“
Morale:
Externa pulchritudo, si assit, grata est. Sin alterutra carendum est, praestat externa quam interna careas. Illa enim sine hac interdum incurrit odium, ut stolidus eo sit odiosior quam formosior.
